Thuis!!

Gelukkig mocht Sara gisteren weer naar huis. De fysio was tevreden, ze had voldoende gedronken en de pijn was onder controle.
De ruggenprik en katheter waren er zondagochtend al uit gegaan en dat was niet fijn. Toen het drukverband er maandagochtend af mocht kwam Gezina van de pedagogie Sara ondersteunen. Dat was super!
We hebben ondertussen de foto bekeken en de 2 bothelften zitten mooi op elkaar met een plaat en 8 schroeven. Ze mag alleen 6 weken absoluut niet belasten. Op 6 maart moeten we terug voor controle.
Omdat Sara zich goed voelde is ze vanmiddag zelfs een paar uurtjes naar school geweest :)

Operatie numero zoveel

Dus...gister was het zover. We vonden het erg spannend hoe de operatie ging verlopen en nog is ons eigenlijk niet duidelijk wat het lengteverlies is, maar dat horen we vast in de komende maanden. Zowiezo is ze een heel stuk gegroeid sinds het zetten van het frame in september 2017.
De operatie heeft zo n 2,5 heel lange uren geduurd. De arts heeft geen stukjes bekken hoeven gebruiken, maar wel een plaat en 8 schroeven.  Ze heeft een ruggenprik en ook katheter ... vindt ze niet leuk. Maar ze heeft ook geen gips!! (Wel drukverband) We weten nog niet wat we daarvan moeten vinden... Het is iniedergeval erg spannend.  Straks gaan we een foto maken. Misschien kunnen we die later opvragen.
Helaas is ze de hele nacht heel misselijk gebleven ... Ze hield niets binnen en voelde haar benen en buik niet. Er wordt straks overlegt of de ruggenprik wat lager kan. Misschien helpt dat.
Verder heeft ze voor het eerst voor de operatie een pilletje gekregen om rustig (lees: knetterstoned) te worden. Omdat ze gek is op die tandartsverdovingsfilmpjes uit Amerika hadden we beloofd te filmen als ze raar zou doen ... Dus..  :)
We hebben geen idee nog wanneer ze naar huis kan. Kan nog een paar nachtjes duren maar het kan ook opeens heel snel gaan weten we uit ervaring.

Controle

Het was vandaag bij de controle  weer 'feest' in het ziekenhuis.  Sara kreeg een soort van paniekaanval en was niet echt tot rede vatbaar. Toen de pedagoge kwam werd ze rustig en kon de gipsmeester een luikje zagen in het gips. De wond zag er gelukkig goed uit. Ondertussen werden we bijgepraat over de operatie. Vanwege miscommunicatie dacht de dienstdoende orthopeed dat we al op de hoogte waren van de vorige bloeduitslagen en de operatie datum... niet dus... Het plan is dat ze op dinsdag 23 januari wordt geopereerd. Afhankelijk van wat de arts aantreft kan hij besluiten wel of niet stukjes bekken te gebruiken. In het geval van het laatste is er kans dat de anesthesist (waar we ook maar meteen zijn geweest) besluit tot een ruggenprik en katheter. Dit werd de 2e huilbui want ze heeft de pest aan een katheter. Ook hebben we voor het eerst (dit wordt de 12e of 13 e keer) gehoord wat het risico is van anesthesie met een kapje. De optie van een infuus werd dus ook besproken...huilbui nummer 3.... Afijn... het was voor iedereen een doodvermoeiende middag...